കടം

 ഞാന്‍ പറയാന്‍ മറന്ന വാക്കുകള്‍  

നീ മൌനം കൊണ്ട് കൊത്തിയെടുത്തു 

മഴ ബാക്കി വെച്ചുപോയ തണുപ്പില്‍

നിന്റെ ചുണ്ടിനു മേല്‍ വിയര്‍പ്പു പൊടിഞ്ഞു 

ഇടതു മാറിലെ കറുത്ത മറുക്  ചുംബനം കൊണ്ട് ചുവന്നു 

നിലാവ് മറഞ്ഞു നിന്ന രാത്രിയില്‍

 പിറവി കൊണ്ട പാമ്പിന്‍ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ 

 നിന്നോട് സത്യം പറഞ്ഞില്ല

 എന്നോട് കള്ളവും 

എന്റെയും നിന്റെയും പ്രിയ കവി പറഞ്ഞപോലെ 

പിരിയാന്‍  നേരം 

കന്യകയായ ദേവിയോട് വിട പറഞ്ഞപ്പോള്‍ 

നീ പറഞ്ഞില്ല 

ഞാനും ഇതു പോലെ 

ഞാനും നിന്നേ പോലെ 

ഉള്ളം  കൈ പൊള്ളിച്ച 

 കുരിശു നീ തിരിച്ചു തന്നു 

വിരലിനെ പൊള്ളിച്ച അക്ഷരങ്ങളും നീ തിരിച്ചു തന്നു 

നാവിന്‍ തുമ്പ് പൊള്ളിച്ച മിഴിനീരും നീ തിരിച്ചു തന്നു 

എന്നിട്ടുമെന്തേമൌനം കൊണ്ട് കൊത്തിയെടുത്ത വാക്കുകള്‍ 

  നീ എനിക്ക് തിരിച്ചു തന്നില്ല